Miejsca pracy, na których mogą wystąpić atmosfery wybuchowe, klasyfikuje się z uwzględnieniem podziału na strefy zagrożenia wybuchem, zgodnie z § 5.1. Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 lipca 2010r. „w sprawie minimalnych wymagań, dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, związanych z możliwością wystąpienia w miejscu pracy atmosfery wybuchowej” (Dz. U. 2010 nr 138 poz. 931).
STREFY DLA GAZÓW/PAR CIECZY
Palne gazy i ciecze podlegają klasyfikacji na strefy 0, 1 i 2 zagrożenia wybuchem.
STREFA 0 – przestrzeń , w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, występuje stale, często lub przez długie okresy.
STREFA 1 – przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, może czasami wystąpić w trakcie normalnego działania.
STREFA 2 – przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, nie występuje w trakcie normalnego działania a w przypadku wystąpienia, utrzymuje się przez krótki okres.
Klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem realizowana jest w następujących etapach:
- określenie podatności stosowanych substancji do tworzenia atmosfer wybuchowych,
- zapoznanie się z procesem technologicznym, w tym z działaniem instalacji
i urządzeń, transportem i magazynowaniem surowców, - identyfikacja źródeł emisji substancji palnych,
- wyznaczenie stopnia emisji substancji palnych na podstawie oczekiwanej częstotliwości i czasu trwania emisji,
- wyznaczenie szybkości emisji,
- określenie rozległości tych atmosfer wybuchowych,
- dokonanie klasyfikacji, czyli podziału na strefy zagrożone wybuchem (0, 1, 2),
- udokumentowanie wyników przeprowadzonej klasyfikacji.
Ograniczenie występowania stref może nastąpić, między innymi, poprzez zastosowanie w obszarach, w których występuje emisja:
- barier fizycznych,
- statycznego nadciśnienia,
- wentylacji przestrzeni silnym strumieniem powietrza.
Ocena emisji gazu lub pary zależy przede wszystkim od:
- geometrii źródła emisji,
- prędkości emisji (różnica ciśnień),
- stężenia palnej pary lub gazu,
- lotności palnej cieczy lub gazu,
- temperatury cieczy lub gazu.
STREFY DLA PYŁÓW, PROSZKÓW I WŁÓKIEN
STREFA 20 – przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w powietrzu występuje stale, często lub przez długie okresy;
STREFA 21 – przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w powietrzu może czasami wystąpić w trakcie normalnego działania;
STREFA 22 – przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w powietrzu nie występuje w trakcie normalnego działania, a w przypadku wystąpienia, utrzymuje się przez krótki okres.
Przy dzieleniu przestrzeni zagrożonych wybuchem, pracodawca powinien uwzględniać warstwy, osady pyłu i nagromadzony pył, jako źródła mogące potencjalnie wytwarzać atmosferę wybuchową.
Pobierz PDF: Dekonstrukcja bezpieczeństwa wybuchowego
Nowy, darmowy dokument, który zapewnia tylko praktyczne spojrzenie! Rzeczywiste przykłady z Polski i świata, na których podstawie przypominamy o tym, o czym wielu zapomina. Zero „suchej” teorii.
Pokazujemy błędy, które doprowadziły do prawdziwych tragedii, a także przykłady firm, które postępują zgodnie z wymaganiami Dyrektywy ATEX USER.